Reactie op artikel in Spiegel maart 2014 van oud-eigenaar J. Stolp

Tijdens een lange treinreis had ik de gelegenheid de “Spiegel” eens rustig te lezen. Daarbij werd mijn aandacht getrokken door de opmerkingen die u maakte over de Lelieschouw in het artikel op pagina 65. Wellicht dat mijn aanvullende informatie tot opschudding in de annalen leidt, maar daar ligt u vermoedelijk net zo min wakker van als ik. Als zeeverkennertje van 12 jaar in een bak van de van Wassenaer van Obdamgroep zeilden wij in 1963 met de houten Lelieschouw de ‘Stormvogel’ met het zeilnummer 5.

Het schip werd enkele jaren later buiten gebruik gesteld en – hoewel ik me dat helemaal niet veroorloven kon – begin 1970 aan mij verkocht. Ik heb het schip toen voorzien van enkele nieuwe spanten en een nieuwe mastkoker om het vervolgens bij het stamboek aan te melden. Dat bleek geen enkel probleem. Wij hebben er in de jaren daarna enkele gedenkwaardige tochten mee gemaakt, waaronder een volstrekt onverantwoorde oversteek van het IJsselmeer (Lemmer-Hoorn-Edam).

Aangezien ik in die tijd zowel de vaardigheden als de financiële middelen die voor een vakkundige restauratie nodig waren, miste, en het schip erg achteruit ging, is het rond 1976 gesloopt. Als ik me goed herinner, had de Stormvogel stamboeknummer 688 (klopt dus!), maar ik durf er geen eed op te doen. Het nummer kan ook lager zijn geweest.

De informatie omtrent bouwjaar (1949) en werf (Mulder en Rijke) kan ik bevestigen.