Afgelopen Pinksterweekend zijn de verkenners op kamp geweest naar de Westeinderplassen. We hebben geweldig gezeild, gekampeerd en gepassagierd!
Na bijna een half jaar zonder kampen vanwege de coronamaatregelen was het eindelijk weer tijd voor de verkenners om er lekker tussenuit te gaan. Het kamp begon op zaterdag met een fikse wind en maartse temperaturen. De verkenners hebben zelf de kampspullen ingeruimd en zijn vervolgens bepakt en bezakt op pad gegaan. Eerst zijn ze het Nieuwe Meer over gezeild. De hardere wind was even wennen, aangezien we dat dit seizoen nog niet hadden meegemaakt, maar uiteindelijk hebben de verkenners laten zien dat ze goed kunnen opkruisen. Net op de ringvaart werden de vletjes opgepikt door de Balder die ze verder heeft gesleept. Althans, dat gold niet voor de wildevaartboot! Als kleine oefening voor hun eerste trektocht deze zomer moest de wildevaart helemaal zelf uitzoeken hoe ze op de Westeinderplassen zouden komen; zeilend, wrikkend, roeiend… of toch maar met hulp van een sleepje?
Dit kamp was het “leren kamperen” het allerbelangrijkste. Vaak als we op kamp gaan, kamperen we op het terrein bij een ander scoutingclubhuis. Dat betekent dat je kan terugvallen op de binnenruimte. Dit keer zaten we op een eiland en moesten we roeien met de riemen die we hebben. De verkenners hebben dit kamp in de vletjes geslapen. Als eerste moesten dus de dektenten worden opgezet. In een vletje kunnen zeker drie personen slapen; twee op de buikdelingen en eentje daarboven op een bedje van riemen. Voor alle verkenners was dit de eerste keer dat ze in een vletje hebben geslapen, dus het was ook wel een beetje spannend. Ik geloof dat de dektenten voor het laatst op een verkennerskamp zijn gebruikt voor de Leeghwatercup. Hoog tijd dus om ze weer eens uit te proberen.
Daarna moest ook de legertent worden opgezet op het eiland. Als het echt slecht weer zou worden, konden we in ieder geval nog ergens warm en droog zitten. Ook het opzetten van de legertent was voor de verkenners nieuw, maar zeker leerzaam. Na het hijsen van de Livingstonevlag in de mast van de Freya was het kamp helemaal compleet en was het alweer tijd om te koken. Met volle buikjes zijn we daarna ouderwets gaan touwtjetrekken en touwtjespringen. Als afsluiting van een geslaagde eerste dag heeft het kader nog even bij het kampvuur gezeten met de wildevaart en de leiding. Het vuur werd continu bijhouden door “vuurmeester” Kars.
Zondag werden de verkenners wakker met een goede portie Knikken en Knakken verzorgd door de wildevaart. De leiding werd wakker met een kopje koffie, want we hadden een perculator bij ons. Ik weet niet hoe we daar niet eerder op zijn gekomen. Misschien dat het vroeger wel eens werd gedaan. Wij hebben dit kamp in de Balder geslapen; Steven en ik naast de motor, wat er wel ludiek uitzag. Helaas zijn daar geen foto’s van. Na het ontbijt – en na het aftuigen van de dektenten – was het tijd om te gaan instructiezeilen. Er stond nog meer wind dan gisteren, en dat zorgde voor hoge golven op de Westeinderplassen. Conclusie: reefje in het zeil en gaan! Al snel ging de wind een beetje liggen, maar de golven bleven! Het was een spannende, leuke en leerzame ochtend voor de verkenners.
Eenmaal weer aangelegd bij het kamp was het tijd voor een snelle lunch zodat we daarna weer het water op konden. We gingen namelijk passagieren in Aalsmeer. Voordat we het wisten waren we er al, aangezien we halve wind of voor de wind konden varen met een aardige snelheid. Er was helaas niet bijzonder veel te doen in het dorp op Eerste Pinksterdag. Gelukkig hebben de verkenners zich wel vermaakt. Gedurende de middag was het opgeklaard en was de wind een stuk afgezwakt. De terugtocht duurde dus ietsje langer, maar dat vond de leiding niet zo erg aangezien we zo ook zelf een lekker stuk konden zeilen.
Toen was het tijd om te koken en om snel de dektenten weer op te zetten. De verkenners hadden dat ondertussen aardig onder de knie waardoor het sneller ging dan op de eerste dag. De dappere verkenners Aagje en Nynke hebben die middag een duikje gewaagd. Het water van de Westeinderplassen was erg koud, maar blijkbaar viel het wel in de smaak, want ze gingen uiteindelijk nog een keer! Bart, Steven en ik zijn ook gegaan, maar we hielden het bij één plons. Na het eten was het weer tijd voor een kampvuurtje. Dit keer met marshmellows. De verkenners mochten iets langer blijven zitten; het was immers de laatste avond.
Maandag was alweer de laatste dag van het kamp. Dat betekende dat alle tenten moesten worden afgetuigd en dat alles moest worden opgeruimd. Gelukkig ging dat hartstikke snel en voordat we het wisten zaten we alweer in de sleep terug naar Bibo.
