De allereerste zeilopkomst van het seizoen is een feit, en wat was het er eentje hoor. De verkenners trapten af met het optuigen van hun trots—oftewel: de Lelievletten werden weer piekfijn in orde gemaakt. Daarna volgde natuurlijk het officiële gedeelte: vlag hijsen, de Scoutingwet opzeggen en keurig luisteren (nou ja, soort van) naar de leiding.
Onze zeilinstructeur Jan herhaalde nog even de basis van het zeilen, met speciale aandacht voor het overstag gaan—want ja, wie wil er nou met z’n bak overhoop midden op het meer? Daarna nam Kars het roer over. Hij legde uit hoe een echte zeilwedstrijd in z’n werk gaat: van startprocedures tot boeien ronden en waar je nou precies moest finishen
Toen kon het feest écht beginnen! Net als vroeger: wrikken naar het meer (je weet wel, met die peddel waar je ineens weer spierpijn van krijgt), zeilen hijsen en dan weer even oefenen met de oude vertrouwde zeiltechnieken. Gelukkig bleek niemand het verleerd—de boten schoten als speerboten over het water.
En jawel hoor, er werd fanatiek gestreden tijdens de zeilwedstrijd! De wind werkte mee, de boten gingen als een speer, en Nathan wist de overwinning te grijpen. Zijn bak mocht als eerste aanleggen bij de lunchplek—een eer die uiteraard werd gevierd met boterhammen, appels en heel veel verhalen.
Na de lunch was het tijd voor wat spelletjes aan wal en een uurtje vrijzeilen. De verkenners vonden het vast leuk, want niemand was op tijd de haven in terug. Uiteindelijk kwam iedereen (ongeveer) tegelijk binnen en werd er snel afgetuigd en opgeruimd.
En toen, na een dag vol zon, wind, water en lol, gingen de verkenners weer huiswaarts—met natte sokken, vermoeide armen en een grote glimlach.
Op naar de volgende zeilopkomst!
